Architect Peter Scholl: “De Leeuwerik heeft naast een hoofdentree vier andere entrees die toegang geven tot telkens vier ruimtes met leerpleinen. Ze komen uit op het centraal gelegen theater. We hebben daarmee de principes van het Daltononderwijs meegenomen in onze ideeën. Leerlingen hebben er veel vrijheid, dus elke ruimte heeft een onderwijsfunctie. De Prins Willem Alexanderschool kent een traditionele benadering. Met alleen een hoofdingang en klassen rondom een centrale aula.”
De architect koos voor bescheiden tinten. “Wij willen kinderen benaderen op een volwassen manier. In onze visie brengen zij zelf de kleur mee.” Buurtbewoners wilden geen massief scholencomplex in ‘hun’ park. De luchtbrug was ook hiervoor de oplossing. “Je kunt door het park heen kijken richting de waterpartij erachter. De gebouwen liggen er als drie grote keien.”
Het complex gaat op in zijn natuurlijke omgeving. “Baksteen, in dit geval in combinatie met hout, is dan bij uitstek geschikt. De mix van lichtbrons en lichtbrons gesinterd van Wienerberger, past bij de stenen die gebruikt zijn in de aangrenzende jaren-60-huizen. In baksteen zit leven, het heeft zeggingskracht. De kleur en de bezanding geven een warme, natuurlijke tekening. Beide scholen hebben een horizontaal wildverband. Bij de sporthal hebben we gewerkt met verticale ribben en groeven, afgeleid van de cannelures op Griekse en Romeinse zuilen. Dat zorgt voor een mooi spel van licht en schaduw op de gevel.”