Harderwijk was ooit een markante vissersplaats aan de Zuiderzee, door een hoge stadsmuur beschermd tegen de vijand en het wassende water. Voor het totale Waterfront – opgeteld 75 hectare – stonden de partijen voor de uitdaging het oude Zuiderzeegevoel te integreren met de huidige identiteit van de Randmeren en de stad. Harderwijk moest weer echt een stad aan het water worden.

Een eigentijdse oplossing om de relatie tussen stad en water te herstellen”, zo luidde de opdracht. Verouderde bedrijvigheid moest wijken voor 1.400 duurzame woningen bij het water, een nieuwe passanten- en binnenhaven, een stadsstrand, een fl aneerpromenade, parkeergarages, winkels, horeca en recreatieve voorzieningen. Zónder de tergende verkeersinfarcten van weleer.

Fase 1 van Waterfront omvatte de aanleg annex de uitbreiding van de Lorentz Haven, twee vogelrustgebieden en het overloopterrein voor toeristisch parkeren. Bij de Lorentz Haven hebben zich met name bedrijven gevestigd.

Fase 2; Het Hart van Waterfront – en hier hebben we het over – omvat de metamorfose van de boulevard, de aanleg van de strand- en stadshaven, de realisatie van het Strandeiland, circa 700 woningen en twee parkeergarages. Fase 3 staat nog in de steigers.

Nieuwe waterlopen en binnenhavens werden gegraven, er ontstond een gebied met eilanden, een intieme binnenhaven, weidse uitzichten en een stadspark. Alle plekken kregen verschillende sferen en functies, met een variatie aan woonmilieus.

Om de romance tussen de oude stad en het water te herstellen werden nieuwe waterlopen en binnenhavens gegraven. Zo ontstond een gebied met eilanden, een intieme binnenhaven, weidse uitzichten en een stadspark. Alle plekken kregen verschillende sferen en functies, met een variatie aan woonmilieus; op en aan het water kwamen kleinschalige panden die passen bij de historische binnenstad en dan weer pakhuisachtige gebouwen.

Voor een dynamisch watergevoel werd de boulevard twee keer zo lang. De grote, gebogen ‘ruggengraat’ verbindt de verschillende delen. Geparkeerde auto’s zijn grotendeels uit het zicht verdwenen en bezoekers kunnen weer genieten van een echte wandelpromenade aan het water.

Spannende tijden

Landschapsarchitect Wouter Evers, bureau Lodewijk Baljon: “Dit project heeft, vooral tijdens de bouwcrisis, spannende tijden gekend. Er waren tal van bezuinigingen nodig. Op hoofdlijnen hebben we de materialisering voor het gehele Waterfront vastgelegd, met als een belangrijk onderdeel de bestrating. Na veel reken- en tekenwerk is uiteindelijk besloten te zoeken naar een gebakken steen die qua kosten goed concurreerde met de betonstraatsteen. Een gebakken klinker past beter bij het Zuiderzeegevoel dat hoort bij deze historische stad.”

Bijpassende bestrating

Robert van der Horst, Lodewijk Baljon: “Het gebied is veelal ingericht als shared space, maar er ontstond de behoefte om een nuance tussen rij-loper en trottoir te maken. We zochten een gebakken klinker die past bij de stadsmuur en aansluit op de binnenstad. De genuanceerde rode kleur van de Ravenna en de bijpassende zachtere rode kleur van de Bruno zijn een mooie combinatie.”