Ikbendakdekker: Gerard Lageweg en het pannenkoekenhuis

‘Shit!’, was de eerste reactie van Gerard toen de opdracht binnenkwam via de aannemer. ‘Dat was even schrikken. Het enige dat ik voor mijn neus kreeg was een computeranimatie en een vage tekening van de bovenkant van het gebouw. Een hele uitdaging dus, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Want met welke dakpannen gaan we deze klus klaren?’

In eerste instantie dacht de klant aan vier kleuren. Wietse Rinsema van Wienerberger nodigde de opdrachtgever daarom uit om langs te komen in de showroom in Zaltbommel. ‘Uiteindelijk koos de klant daardoor voor zeven kleuren! Dat had wel wat voeten in aarde. Maar met wat berekeningen is het gelukt. Nu is het een mooie bonte mengeling.’

De opdracht vroeg om flink wat flexibiliteit en creativiteit van alle uitvoerende partijen. De klant wist namelijk precies wat hij wilde, maar dat verschilde soms wel van dag tot dag. Gerard lacht: ‘De eigenaar was soms wat wispelturig. Dan klopte het plaatje niet helemaal met het beeld in zijn hoofd, en moest het toch weer anders. Zo werd er bijvoorbeeld een dakkapel verplaatst. Dat zorgde wel voor wat dubbel werk. Al met al denk ik dat dergelijke wijzigingen ons twee weken extra hebben gekost. Of opgeleverd, het is maar net hoe je het ziet! Het gaat erom dat je flexibel bent en goed communiceert met je opdrachtgever. Dat betekent veel overleggen en uitleggen.’ 

Het ontwerp, voor zover aanwezig, kende bijzondere vormen die vroegen om echt vakmanschap. De daken van de torentjes zitten vol rondingen. ‘Dat zijn niet de makkelijkste klussen. Om de rondingen goed te krijgen, hebben we kleine dakpannen gebruikt, zo’n twintig per vierkante meter. Ik denk dat we wel 400 tubes lijm nodig hadden om de pannen tegen de kilgoten te lijmen. Het was hard werken en vaak tot tien tellen, maar dat was het allemaal waard. Want het eindresultaat is schitterend. Ik vond het de ultieme dakdekkersklus, die je misschien maar eens in je leven krijgt.’